Wszystko o Smerfach

Papa Smerf (ang. Papa Smurf)	542 lata (niektórzy powiadają, że wygląda na 530), posiadający wielka białą brodę, czerwoną czapkę i spodnie. W pierwszych komiksach Peyo umodelowany tak by prezentował karykaturę Karola Marksa. Papa Smerf, jako najmądrzejszy i prawie najstarszy ze wszystkich smerfów, oficjalnie pełni funkcję przywódcy wioski. Para się magią i posiada księgę zaklęć, używa jej bardzo często – zazwyczaj do obrony innych Smerfów, ale nigdy w niecnych celach. Często zajmuje się Smerfusiem i smerfikami. W krytycznych sytuacjach zawsze mówi "O Wielki Smerfie!!!" (warto dodać że jego imię w oryginale "Le Grand Schtroumpf" znaczy właśnie "Wielki Smerf"). W komiksach był o wiele bardziej nerwowy i często tracił cierpliwość (gdy np. Śpioch wymigiwał się od pracy), ale z czasem złagodniał. W oryginalnej wersji serialu głosu tej postaci użyczył Don Messick, natomiast do polskiego dubbingu Wiesław Michnikowski.
Ważniak (ang. Brainy Smurf)	Jako jedyny nosi okulary. Przemądrzały i apodyktyczny, chyba jedyny smerf niezbyt lubiany przez resztę mieszkańców. Stara się wszystkim narzucić swoje zdanie, chociaż z drugiej strony zawsze podpiera się autorytetem Papy Smerfa (Papa Smerf zawsze powtarza, że...) i często donosi mu na inne smerfy. Pisze książki. Zawsze są to tomy z serii "Złote myśli Smerfa Ważniaka" lub opowieści opiewające spryt i mądrość ich autora. Znak charakterystyczny: okulary, które nadają mu wygląd kujona. Często cierpliwość smerfów dla Ważniaka się wyczerpuje, a wtedy dosłownie wylatuje on z wioski z charakterystycznym okrzykiem "yyyyy!", lądując nieopodal na głowie: bez większej szkody dla niego, z wyjątkiem pogiętych okularów (dla odmiany w komiksach i filmie "Smerfowy Flet" dostawał często młotkiem po głowie). Jest dyrygentem w philharmonic smurfestra. W razie potrzeby pełni funkcję detektywa (odcinki "Czarodziejska muzyka" i "Gargamel na tropie" i wiele innych). Nosi wtedy strój Sherlocka Holmesa. Niektórzy twierdzą, iż początkowo w komiksach Peyo chciał poprzez jego postać ukazać karykaturę Lwa Trockiego. W oryginale Ważniakowi głosu użyczył Danny Goldman, a w polskiej wersjiMieczysław Gajda.
Smerfetka (ang.Smurfette)	Kobieta-smerf. Jej hobby to hodowla kwiatów. Uwielbia podlewać je nucąc pod nosem. Nosi białą sukienkę i białe pantofle. Smerfetka została stworzona przy użyciu magii ialchemii złego czarodzieja – Gargamela. O ile w komiksie Smerfetka służyła jako narzędzie zemsty, gdyż Gargamel liczył na to, że złamie smerfom serca, o tyle w wersji animowanej jej celem było po prostu szpiegowanie smerfów. Gargamel stworzył ją, by czyniła zło, jednak po krótkim czasie "zaraziła się" ona dobrocią smerfów i przeszła na ich stronę. Początkowo miała czarne włosy i nie była specjalnie atrakcyjna, jednak dzięki operacji chirurgicznej Papy Smerfa (w kreskówce została przemieniona dzięki zaklęciu) przemieniła się w blond piękność. W komiksie była początkowo postacią jednorazową i na końcu odeszła z osady, ale ponieważ postać Smerfetki zyskała dużą popularność, w serialu animowanym zyskała stałe miejsce już od 1 odcinka (który opowiada właśnie niniejszą historię jej przybycia do wioski). Początkowo Marzyciel nie był co do niej przekonany. W oryginale Smerfetce głosu użyczyła Lucille Bliss, a w polskiej wersji Halina Chrobak
Osiłek (ang.Hefty Smurf)	Najsilniejszy ze smerfów, bardzo odważny i bojowy. O formę fizyczną dba ćwicząc na domowej siłowni. Na ramieniu ma tatuaż: serce przebite strzałą. Denerwuje go zuchwalstwo Ważniaka, jest autorytetem dla Złośnika. Jego najlepszym przyjacielem jest Pracuś. W oryginale Osiłkowi użyczył Frank Welker, a w polskiej wersji Ryszard Olesiński.
Łasuch (ang.Greedy Smurf)	Zawsze wesoły łakomczuch. W komiksie jest smerf który się objada (nazywany "Greedy" czyli "chciwy"/"łakomy") i smerf który jest kucharzem (wyróżnia go inna kucharska czapka, fartuch i apaszka), to były dwa różne smerfy, ale w wersji animowanej zostały połączone w jednego. Łasuch często robi słodkie ciasta, które zazwyczaj sam zjada. Ten lokalny kucharz codziennie przygotowuje jedzenie dla wszystkich mieszkańców wioski. Wyróżnia go kucharska czapka i serwetka zawiązana na szyi. Jego największym przysmakiem są smerfojagody. W oryginale Łasuchowi głosu użyczył Hamilton Camp, a polskiej wersji Włodzimierz Press, Tomasz Jarosz i Zbigniew Borek.
Harmoniusz (ang.Harmony Smurf)	Ma duszę muzyka, ale brak mu talentu. Ze swojej trąbki (a także z innych instrumentów) potrafi wydać jedynie dźwięk "tuuuuuuuuuut!". Gra w philharmonic smurfestra. Zawsze chodzi ze swoją trąbką. W oryginale Harmoniuszowi głosu użyczył Hamilton Camp, a w polskiej wersji Jan Kulczycki i Zbigniew Suszyński.
Maruda (ang.Grouchy Smurf)	Czego by ktoś nie powiedział lub nie zaproponował, Maruda zawsze jest do tego negatywnie ustosunkowany i odpowiada: "Nie cierpię...". To powiedzonko jest punktem wyjściowym jego wypowiedzi, nawet gdy coś mu się podoba, mówi: "Nie cierpię tego, no chyba, że ...". Charakteryzują go zmrużone oczy i ściśnięte pięści opuszczone w dół (w kreskówce ma założone ramię na ramię). Choć pozoruje na zimnego smerfa bez uczuć, w gruncie rzeczy jest wrażliwy i kocha Smerfetkę i Smerfusia. W oryginale Marudzie głosu użyczył Michael Bell, a w polskiej wersji Andrzej Gawroński.
Ciamajda (ang. Clumsy Smurf)	Zawsze się przewróci, potknie i uderzy w głowę. Czasami niemądrze mówi i wolniej chwyta, w czym rzecz. Kolekcjonuje kamienie. Najlepszy przyjaciel Ważniaka. Nigdy się nie obraża, jest przyjacielski i ogólnie lubiany przez społeczność Smerfów. Czapkę ma zawsze naciągniętą na oczy. W oryginale Ciamajdzie głosu użyczył William Callaway, a w polskiej wersji Marek Robaczewski i Krzysztof Strużycki.
Zgrywus (ang. Jokey Smurf)	Uwielbia żarty i wygłupy. Jego stały dowcip to wybuchający prezent-niespodzianka, mimo tego inne smerfy wciąż się na niego nabierają (zwłaszcza Ważniak). W niektórych sytuacjach, np. w odcinku "Gargamel na tropie", jego dowcipy okazały się bardzo pożyteczne. W oryginale Zgrywusowi głosu użyczyła June Foray, a w polskiej wersji dubbingowali go Krzysztof Krupiński, Zbigniew Borek, Robert Rozmus i Tomasz Bednarek.
Laluś (ang.Vanity Smurf)	Zakochany w swojej osobie. Uważa się za najprzystojniejszego ze wszystkich smerfów. Nie rozstaje się z lusterkiem, gdyż uwielbia siebie oglądać. Bardzo dba o swój wygląd, lecz nie zawsze mu się to udaje. Do czapki ma przyczepiony różowy kwiat. W oryginale Lalusiowi głosu użyczył Alan Oppenheiner, a w Polsce Jarosław Domin, Zbigniew Suszyński i Grzegorz Wons.
Śpioch (ang.Lazy Smurf)	Gdziekolwiek położy głowę, momentalnie zasypia. W pracy nie ma z niego żadnego pożytku, gdyż śpioch potrafi skupić swoją uwagę wyłącznie na jednej rzeczy – spaniu. W oryginale Śpiochowi głosu użyczył Don Messick, a w Polsce Piotr Dobrowolski, Krzysztof Strużycki i Leszek Zduń.
Malarz (ang.Painter Smurf)	Uwielbia obrazy. Pięknie maluje, najczęściej Smerfetkę i krajobrazy. Jest ubrany w czerwony płaszcz z czarną muszką. Posiada francuski akcent. W oryginale Malarzowi głosu użyczył William Callaway, a w Polsce Andrzej Ferenc, Jerzy Mazur i Mirosław Jękot.
Poeta (ang.Poet Smurf)	Ma duszę artysty. Jednak kiedy zaczyna czytać swoje wiersze, inne smerfy uciekają z powodu niewrażliwości na piękno poezji. Zawsze nosi ze sobą czerwone pióro i kawałek pergaminu. Pisze wiersze na wszelakie okazje, które oddają akurat atmosferę chwili. Wena twórcza potrafi go napaść w każdym momencie, wtedy momentalnie zaczyna tworzyć nowy wiersz, poemat czy ode. Na każdą imprezę wymyśla okolicznościowy wiersz. W Polsce Poecie głosu użyczyli Andrzej Precigs i Tomasz Bednarek.
Pracuś (ang.Handy Smurf)	Smerf, który dyryguje wszystkimi pracami w wiosce. Uwielbia robić wynalazki, które nie zawsze się udają. cały czas spędza na budowaniu nowych urządzeń, które maja pomóc innym w pracy. wszelkiego rodzaju budowle, podnośniki, spychacze etc. są właśnie jego konstrukcji. To prawdziwa złota rączka. Charakterystycznym znakiem są szelki przy spodniach, daszek przy czapce i ołówek za uchem (na wypadek, gdyby akurat musiał zapisać nowy, genialny projekt). W oryginale Pracusiowi głosu użyczył Michael Bell, a w Polsce Aleksander Gawroński i Mieczysław Morański.
Farmer (ang.Farmer Smurf)	Uprawia warzywa. Ma swoje pole za wioską. Kocha swoją pracę, ale sam nie poradziłby sobie przy rozmiarze pola, muszą mu więc pomagać inne smerfy. Nie rozstaje się ze swoją motyką. Nosi zielone ogrodniczki, drewniaki i słomianą czapkę. W oryginale Farmerowi głosu użyczył Alan Young, a w Polsce Piotr Dobrowolski i Artur Kaczmarski.
Drwal	Smerf zajmujący się ścinaniem drzew. Pojawia się po raz pierwszy w 7 serii. W jednym z odcinków Ważniak nazwał go "tylko ścinającym drewno smerfem", ale wiele razy uratował życie smerfom, np. zrobił tratwę, która pomogła w ucieczce przed Gargamelem. Ma bardzo wrażliwe serce i zawsze żałuje każdego drzewa, które musi ściąć. Drwal ma w sobie pewne ukryte magiczne zdolności, np. potrafi powiedzieć ściętemu drzewu, w którą stronę ma spadać. Często mówi "Uwaga!!! Drzewo!!!".
Wełniak (ang. Wooly Smurf)	Raz w roku wyruszał na wyprawę w celu zebrania wełny, zostawiając w zamian koszyk smerfojagód. Ludzie myśleli, że to zły elf kradnie wełnę. Tak było aż do wyprawy ze smerfikami, która zakończyła się starciem z Gargamelem – wełniak zostawił wówczas koszyk smerfojagód zamienionych w złoto. Wyróżnia go wełniana czapka na głowie (pod którą ma normalną), czerwona chustka na szyi i nożyczki przytwierdzone do pasa.
Górnik	Kiedyś przez przypadek znalazł dziwne "czarne" kamienie w jaskini, od tego czasu zajmuje się wydobywaniem węgla. Na czubku jego czapki widnieje świeca. Ten smerf prawie cały czas spędza w tunelach mając nadzieję, że znajdzie coś nowego np. złoto.
Krawiec (w starej wersji serii 1-3: Zaszewka)	Szyje przeróżne rzeczy dla smerfów, a czasem naprawia buty. Na ręce ma przyczepioną poduszkę ze szpilkami. Do czapki ma wbite dwie igły. Chodzi z miarą krawiecką na szyi. Jest bardzo zajęty swój pracą dlatego Pracuś zbudował mu maszynę Szyj-automat jednak to urządzenie nie mogło zastąpić Krawca.
Marzyciel (ang. Dreamy Smurf)	Smerf o dużej fantazji. Często śni na jawie. Uwielbia podróże w nieznane. Jest kapitanem statku "Smerf 2" (wkłada wtedy specjalną kapitańską czapkę, której nie nosi na co dzień). W odcinku Smerfonauta smerfy przygotowały Marzycielowi niespodziankę – przemieniły się dzięki specjalnemu eliksirowi Papy w Słufy – zielonkawe podobizny smerfów, pochodzące z innej planety. Lubi leżeć patrząc w niebo. Nielubiany i niedoceniany przez inne Smerfy (zwłaszcza przez Ważniaka). W oryginale Marzycielowi głosu użyczył Don Messick, a dublują go Piotr Dobrowolski i Janusz Wituch.
Dziadek Smerf (ang.Grandpa Smurf)	Najstarszy ze wszystkich smerfów. W swojej młodości pełnił funkcję przywódcy wioski. Pojawia się na początku serii 6. kreskówki. Przybywa do wioski po 500 latach. Razem z Papą i kilkoma innymi smerfami wyrusza po 4 żywioły, by odnowić moc Kamienia Długowieczności. Nosi żółte ubranie i wbijające się w nos okulary. Ma długą siwą brodę, sięgającą do ziemi. Jest świetnym opowiadaczem historii przygodowych, dzięki którym znajduje sobie wielu słuchaczy. Powiedzenia, których często używa to: "Smerferemele!" i "Smerfetuti!". Był poszukiwany przez czarownika Manezisa, który chciał zdobyć Kamień Długowieczności, aby stać się nieśmiertelny, ale Dziadek pozbył się Menezisa raz na zawsze. W Polsce Dziadkowi głosu użyczyli Mieczysław Gajda i Stanisław Brudny
Nikt (ang.Nobody Smurf)	Nie był pewien, czy jego imię Nikt pasuje do niego, jednak dzięki bohaterskiemu wyczynowi zmienił imię na Ktoś. Jego umiejętność to świetne skradanie i uciekanie. Pojawił się tylko w odcinku "Smerf Nikt". W Polsce głosu użyczył mu Jerzy Kramarczyk.
Architekt	Uwielbia projektować nowoczesne domy, ale smerfy, przywiązane do grzybo-domów, w których mieszkają, podchodzą sceptycznie do jego pomysłów. W jednym z odcinków wspólnie z Pracusiem zbudował Smerfdominium – wieżowiec. Chociaż budynek spłonął, to na jego zgliszczach osiedliły się ptaki. W Polsce głosu użyczył mu Jacek Bursztynowicz.
Reporter	"Wyjątkowy typ smerfa", jak określił to Papa Smerf. Reporter jest ciekawski, uwielbia zadawać dużo pytań i wtykać nos w nie swoje sprawy. Kiedy pisał gazetę, ujawniał to, czego nie powinien. Nosi zieloną czapkę reporterską. W Polsce głosu użyczyli mu Mieczysław Morański i Jerzy Mazur.
Smerfiki (ang.Smurflings)	Trójka smerfików to Nat, Gapik i Złośnik (patrz poniżej) Początkowo były dorosłymi smerfami, ale zostały odmłodzone przez zegar Ojca Czasu (wbiegli tam, gdy motyl Nata wleciał do zegara). Później ponieważ zauważyły że Smerfetka czuła się samotnie jako jedyna dziewczyna w wiosce, stworzyły dla niej Sasetkę korzystając z magicznej księgi Gargamela (mimo tego Sasetka widzi Gargamela jako swojego twórcę).
Sasetka (ang.Sasette)	Tak, jak i inne Smerfiki, pojawia się na początku 5 serii. Jedyna dziewczynka ze smerfików, do każdej sytuacji znajduje odpowiednie powiedzenie. Jest ubrana w różowe ogrodniczki i ma długie, rude warkocze. Do Papy Smerfa zwraca się per "papcio", co początkowo go denerwuje, w końcu jednak przystaje na taki przydomek. Można powiedzieć, że Gargamel jest jej ojcem chrzestnym. Sasetka nazywa go "papciem Gargamelem"; stara się odnajdywać w nim to, co dobre i przekonywać inne smerfy, że tak naprawdę czarownik nie jest taki zły. Ponadto Sasetka uwielbia słuchać opowiadań Dziadka. W Polsce głosu użyczyła jej Barbara Bursztynowicz.
Gapik (ang.Slouchy Smurf)	Jeden ze smerfików, wiecznie znudzony. Jest ospały, nierozgarnięty, powolny i zostaje z tyłu. Zawsze robi wszystko odwrotnie od reszty smerfików, np. uwielbia jeść warzywa i ciężko pracować przy ich uprawie, czego reszta nie znosi. Nosi czerwoną koszulkę, tenisówki i krzywo włożoną czapkę. Gdy był dorosły miał krzywo włożoną czapkę. W Polsce dublowali go Izabella Bukowska i Leszek Abrahamowicz.
Nat (ang. Nat Smurf)	Smerfik ten chodzi boso. Nosi czapkę zrobioną z wikliny i brązowe ogrodniczki. Jest bardzo miły i umie porozumiewać się ze zwierzętami. Przyjaźni się z różnymi zwierzątkami np. motylkiem Trzepotką. Jest wielkim miłośnikiem przyrody. Gdy był dorosły wszędzie chodził z motylami. W oryginale Natowi głosu użyczył Charles Adler. W Polsce dorosłego dublują Józef Mika i Krzysztof Szczerbiński, a małego Marzena Rogalska, Edyta Jungowska i Jacek Bursztynowicz.
Złośnik (ang.Snappy Smurf)	Jeden ze smerfików. Złośnik jest ubrany w żółtą koszulkę z obrazkiem chmury i pioruna. Jest bardzo nerwowy i często źle się zachowuje względem starszych. Jest egoistą, najchętniej widziałby dorosłych jako swoich służących. Uwielbia patrzyć jak Osiłek ćwiczy. W przyszłości chce być taki jak on. Gdy był dorosły charakteryzowały go brwi. W Polsce Złośnika dublują Joanna Wizmur i Józef Mika.
Smerfuś (ang. Baby Smurf)	4 lata, wciąż niemowlę. Najmłodszy ze smerfów, sprawia dużo kłopotów, najbardziej kocha go Smerfetka. Najczęściej opiekuje się nim Papa Smerf lub Maruda. Smerfuś posiada zdolności magiczne: jest odporny na wszelkie złe zaklęcia, czasami potrafi coś wyczarować (np. w odcinku "Piaskowa czarownica" wyczarował chatkę na plaży). Gdy miał wypowiedzieć pierwsze słowo powiedział: "Ga...Ga...Gargamel". Smerfy uważają, iż w przyszłości zostanie przywódcą wioski.
Mechaniczny Smerf (Mechan, Trybik)	Zbudowany dla króla Gerarda przez Pracusia smerf-robot. Bardzo silny. Przyjaźni się z Pasibrzuchem.
Mechaniczna Smerfetka	Towarzyszka Mechanicznego Smerfa, równie silna jak on. Początkowo zakochana w swoim stwórcy – Pracusiu.
Doktor	Z wielką chęcią pomaga każdemu, który jest w potrzebie. Nie wiadomo jednak czy leczy, czy też wywołuje choroby.
Kochaś	Wszystkie smerfy podkochują się w Smerfetce, ale nie tak jak on. Na jej widok jego serce zaczyna mocniej bić. Ciągle o niej myśli.
Strażak	Bardzo dba o to, by dobrze wypełniać swoje obowiązki. Gdy tylko biją na alarm, wyrusza swoim wozem by gasić ogień, ale sprzęt nie zawsze słucha się właściciela.
Rzeźbiarz	Specjalizuje się w pomnikach ku czci smerfów oraz posągach przedstawiających Smerfetkę. Tak naprawdę nie istnieje, bo rzeźbiarstwem zajmuje się malarz. Postać występuje w grze Smerfy Ratujcie Matkę Naturę.
Cherlak (w nowszym dubbingu Chorowitek)	Jest przeciwieństwem Osiłka. Nigdy nie ma siły do pracy ani wspólnych zabaw ze smerfami. Często skarży się na to, że jest mu zimno. Jest wiecznie zakatarzony i nieustannie kicha. Z tego powodu chodzi ubrany w szalik i nauszniki, nawet latem. Pojawia się tylko w odcinkach z 3 serii. W Polsce głosu użyczył mu Jerzy Kramarczyk.
Niechluj	Smerf ten występuje tylko w 2 i 3 serii. Kocha śmieci. Chodzi w dziurawych butach i połatanej, krzywo włożonej czapce. Gdy smerfy nie zrobiły zapasów na zimę, chciał im pomóc i wrzucił swoje śmieci do kominka Papy Smerfa. Spowodowało to zakopcenie chatki, gdzie siedziały wszystkie smerfy. Jego przysmakiem są zgniłe smerfojagody. W Polsce głosu użyczył mu Marek Robaczewski.
Tropiciel	Smerf ten występuje tylko w 2 i 3 serii. Jest obdarzony wyjątkowymi, typowymi dla zwierząt cechami: ma węch psa tropiącego, dzięki czemu potrafi każdego znaleźć po zapachu. Dzięki temu węchowi, a także instynktowi, potrafi również przewidywać pogodę. Ma przyczepione do czapki czerwone pióro, podobne do tego noszonego przez Poetę. W Polsce głosu użyczyli mu Jacek Kawalec i Krzysztof Szczerbiński.
Tchórzasty, Tchórz (w nowszym dubbingu Cykor)	Pojawia się tylko w serii 2 i 3. Boi się wszystkiego, nawet samego strachu. W Polsce głosu użyczył mu Grzegorz Wons.
Dzikus (ang.Wild Smurf)	Smerf, który mieszka poza wioską, w lesie. Pojawia się po raz pierwszy w 7 serii. Potrafi rozmawiać ze zwierzętami, a jego najlepszym przyjacielem jest Wiewiór. Bocian niosący małe smerfiątka do wioski zgubił go w czasie burzy i Dzikus wychował się wśród wiewiórek, tak jak Tarzan wśród małp. Jest bardzo zręczny, skacze na lianach i w ten sposób czasami ratuje inne smerfy. Ubrany jest w liście na głowie oraz biodrową przepaskę. Porozumiewa się niezrozumiałymi słowami. Rozumieją go tylko Nat (ze względu na umiejętność porozumiewania się ze zwierzętami), a czasem Papa Smerf (jako "ojciec" smerfów rozumie je bez słów). W Polsce głosu użyczył mu Tomasz Bednarek.
Marko Smerf (ang. Marco Smurf)	Smerf kupiec. Jest kapitanem statku "Smerf 1". Wyruszył po pieprz potrzebny Łasuchowi do sporządzenia gulaszu. Pierwszy raz pojawił się w odcinku "Marko Smerf i Pieprzowi Piraci", w którym spotykamy go jako więźnia piratów. Został porwany przez załogę "Piratów Siedmiu Mórz". Jednak Smerfy za pomocą Syreny Mariny zdołały go uwolnić a razem z nim utracony pieprz. Wyróżnia go czapka kupca i medalion na szyi.
Mazgaj	Niezależnie od sytuacji, szczęśliwej czy smutnej, zawsze płacze. Jedynie Smerfetka go rozumie. Nigdy nie rozstaje się ze swoją pomarańczową chusteczką w żółte kwadraty.
Dumała (Chwiejek)	Nigdy nie umie podjąć decyzji, ciągle się waha, aż do czasu kiedy trafia do zamku Baltazara i musi podjąć decyzje, by przeżyć. Pojawia się w odcinku Trudne decyzje.
Jubiler	Schwytany przez ludzi musiał zostać włamywaczem, zanim zdołał wydostać się z niewoli.
Sportsmen	Nie zależy mu na wygranej, lecz chce uprawiać wszystkie sporty. Nawet te, których jeszcze nie wymyślono.
Niania Smerf (Smerfowa Niania) (ang.Nanny Smurf)	Utknęła w magicznym zamku jeszcze w czasach przywództwa Dziadka Smerfa. Nosi okulary podobne do tych, które ma Dziadek. Ubiera się w fioletową sukienkę i różową chustę. Jej najlepszym przyjacielem jest Puszek – czerwone stworzonko przypominające królika. Występuje tylko w 8 serii. W polskiej wersji dokonano z nią 4 odcinki: Smerfowa Niania, Czy bać się Menezisa?, Opowieści Dziadka i Opiekunowie Smerfusia. W pierwszych trzech Niani użyczyła głosu Katarzyna Łaniewska a w odcinku Opiekunowie Smerfusia Małgorzata Boratyńska.
Don Smerfo	Wymyślony smerf, nieistniejący naprawdę. Bohater książek przygodowych, czytanych smerfikom na dobranoc. Przedstawiany jako szarmancki bohater. Smerfetka uważa, iż smerfy powinny być takie, jak on. W jednym z odcinków Zgrywus się za niego przebrał, a w innym na powieść o Don Smerfo wylał się eliksir życia Papy Smerfa.
Frajer (ang.Pushover Smurf)	Pojawia się wyłącznie w odcinku „Smerf który nie umiał odmawiać” (tytuł stary dubbing), ale cały dotyczy jego postaci. Inne smerfy zawsze wykorzystywały go by wykonywał za nie ich prace. Gdy Tchórzasty został wybrany w święto świetlików, by zanieść ogień na bagna, namówił Frajera by go zastąpił. W czasie wyprawy Frajer niechcący obudził śpiącego tam potwora. Po tej przygodzie jego osobowość się odwróciła i zaczął notorycznie odmawiać na wszystkie prośby, do czasu gdy Smerfetka zaprosiła go na obiad. Jego imię w oryginale angielskim "pushover" oznacza "popychadło".
Latający smerf	Smerf, który marzył o lataniu, jednak próby mu nie wychodziły (postać pojawia się tylko w komiksie).
Smerf naczelnik	Smerf, który pojawia się tylko w komiksie. Po tymczasowym wyjeździe Papy Smerfa z wioski, wygrał demokratyczne wybory i został nowym wodzem na jego miejsce. Ubrał się na złoto i nosił koronę. Jego rządy okazały się autorytarne. Odniesienie do tego komiksu można zobaczyć w serialu, w odcinku "Król smerfów" (tytuł starego dubbingu). Fabuła jest b. podobna, jednak rzecz tyczyła się Ważniaka, który objął władzę siłą.
Smok smerf	Smok, który jest smerfem. W serialu to Ciamajda zamienił się w smoka, nierozważnie bawiąc się zaklęciami z księgi Papy.
Dubler	Stara się naśladować każdego smerfa, którego zobaczy. Robi to aż do momentu pojawienia się kolejnej postaci, którą może naśladować. Dzięki temu jest bardzo pomocny.
Kierowca	(ang. Driver) Kierowca smerfmobila, w jednym z odcinków spowodował wypadek samochodowy.